گل محمدی و فراورده های آن علاوه بر ایران مدت های مدیدی در یونان بوستان ، روم و کشورهای عربی در لوازم آرایشی ، داروها و عطرها مورد استفاده بوده است . اسانس و گلاب حاصل از این گل در رفع مواردی نظیر افسردگی ، بی خوابی فشار روحی (stress)، خشکی ، پیری و حساسیت پوست ، التیام زخم های پوستی و رگ به رگ شدن و عفونت های ویروسی و باکتریایی موثر است .
گل محمدی در ردیف های دراز کاشته می شود . برای کاشت گل از قلمه حاصل از سرشاخه ها استفاده می شود . قلمه ها در فصل پاییز کاشته شده و طی دو سال تا ارتفاع دو متر رشد کرده و محصول دهی آنها آغاز می شود و تا سال پنجم به اوج می رسد . برای مرزبندی مزارع و محافظت آنها از سرما از گونه دیگری از گل رز به نام رز سفید که به سرما مقاوم است ، استفاده می شود . گیاه در اسفندماه و قبل از بیدار شدن و در بهار و پاییز علف های هرز اطراف آن پاک می شود . با مراقبت صحیح هر پایه تا 30 سال گلدهی مناسب خواهد داشت . گل محمدی در بهار شکفته می شود . در اواسط این فصل مزارع گل به دریاهای صورتی زیبایی تبدیل می شوند. گل چین ها باید در مدت کوتاهی بدون دخالت هیچ نوع دستگاه و ادواتی آنها را جمع آوری کنند . آنها تا قبل از خشک شدن شبنم بر گلبرگ ها فرصت دارند و معمولا گل ها پس از ساعت 9 صبح اسانس کمتری دارند . طول دوره گلدهی در هر سال وابسته به شرایط اقلیمی است و در بهار خنک و ابری حدود یکماه و در بهار گرم و آفتابی حدود 16-20 روز است .
در کارگاه های سنتی گلابگیری گل ها در دیگ هایی از جنس مس یا آهن ریخته شده و با آب مخلوط شده سپس تقطیر می شوند ، حاصل تقطیر با آب سرد شده و به دو لایه اسانس یا عطر در سطح و گلاب در زیر جدا می شود . گلاب برای بار دوم و سوم و چندم تقطیر شده و هربار اسانس یا عطر و گلاب مربوطه را تولید می کند . از اختلاط اسانس های مراحل مختلف اسانس تام و کامل گل محمدی به دست می آید . امروزه کارخانه های بزرگ اسانس گیری و گلاب گیری در نقاط مختلف جهان از جمله ایران برای استحصال اسانس و گلاب از این گل وجود دارد.
اولین گزارش از صادرات اسانس گل محمدی مربوط به امپراطوری عثمانی و در سال 1860 میلادی است . در این زمان بلغارستان جزئی از این امپراطوری بوده است و مقدار 1110 کیلوگرم اسانس از این امپراطوری به کشورهای فرانسه و انگلستان صادر شده است .